کد مطلب:211350 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108
روش معاشرت امام صادق با مردم
یك دسته از مربیان جهان معتقدند كه هیچ درسی مؤثرتر و بهتر از معاشرت و مبادرت به كار و زندگی در تلقین و تعلیم عبادات و آداب نیست با عمل و روش عملی بهتر می توان افكار و اندیشه و خوی و عادات خود را به دیگران تلقین نموده و به آنها تحمیل كرد و دیگران را شریك در احساسات خود كرد - این عقیده تا حدی مورد قبول مكتبهای تربیتی است زیرا عمل ترجمان افكار است و رفتار دلیل گفتار و گفتار مولود اندیشه است.
خاندان هاشم از قبل از طلوع اسلام به سجایای بارزی مزین بودند و برخی از صفات كه در عرب بیش از هر ملتی بروز داشته در بعضی از خاندان ها و فامیلها شدت ظهورش آشكارتر بوده است مثلا در هاشم جد پیغمبر (ص) سماحت و شجاعت و بشاشت و بلاغت و براعت و صفات خاصه او بود.
و این صفات به وراثت به اولادش رسید بالاخص كه حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم خاتم النبیین تربیت شده مكتب ربوبی بود و علاوه بر خصال میراثی سجایای ذاتی نفسانی هم داشت كه این فضایل جزء غرائز طبیعی فطری آنها محسوب می گردید و كلیه فضایل نفسانی در او جمع بود و به اوصیاء منصوب و منصوص آسمانی او همه به وراثت رسید و بهترین دلیل روشن این حقیقت اسامی و القاب و كنی پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه معصومین است كه نماینده این غرائز طبیعی است - و مجموعه آنها را می توان به اخلاق فاضله تعبیر كرد.
اما حضرت امام جعفرصادق علیه السلام مثال بارز و نمونه كامل آن همه فضایل بوده است و آئینه سر تا پا نمای جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می باشد - و همان طور كه جدش خود را به عمل مخصوصا صداقت و امانت به جامعه عرب و جاهلیت معرفی كرد كه او را محمدامین و محمدصادق گفتند جعفر بن محمد را نیز همه صادق و امین و عالم و مربی لقب دادند و بدیهی است
[ صفحه 169]
هر بشری به عمل خودش معرفی می شود كه عمل ترجمان ذات و صفات است - لذا علمای عالم همه در تعریف شخصیت امام صادق علیه السلام گفته اند.
امام صادق علیه السلام دارای یك حیات علمی آمیخته به اخلاق و فضیلت بوده است كه با نیروی همان علم و اخلاق توانست این همه شاگردان مختلف السیره را جلب كند و همه آنها را به جاذبه مكارم اخلاق خویش به خضوع و خشوع درآورد و به آنها علم و دانش بیاموزد.
و به عقیده نگارنده بزرگترین معجزه امام صادق (ع) همین جلب و جذب روحیه مردم و تربیت و تعلیم نفوس است.
تا كسی در رشته آموزش و پرورش وارد نباشد نمی تواند این حقیقت را دریابد كه افتتاح یك مدرسه و جلب افراد و تعلیم آنها در یك محیطی مانند قرن دوم كه سابقه علم و فضیلت نداشته چقدر مشكل و طاقت فرسا است این اهمیت تربیتی او را باید در روش معاشرت خود جستجو كرد.
امام صادق علیه السلام دارای یك عزت و حشمت امامت بود كه سطوت او همه افراد بااستعداد و بالیاقت را جلب كرده و به كرنش آورد.
خاندان هاشم از قبل از طلوع اسلام به سجایای بارزی مزین بودند و برخی از صفات كه در عرب بیش از هر ملتی بروز داشته در بعضی از خاندان ها و فامیلها شدت ظهورش آشكارتر بوده است مثلا در هاشم جد پیغمبر (ص) سماحت و شجاعت و بشاشت و بلاغت و براعت و صفات خاصه او بود.
و این صفات به وراثت به اولادش رسید بالاخص كه حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم خاتم النبیین تربیت شده مكتب ربوبی بود و علاوه بر خصال میراثی سجایای ذاتی نفسانی هم داشت كه این فضایل جزء غرائز طبیعی فطری آنها محسوب می گردید و كلیه فضایل نفسانی در او جمع بود و به اوصیاء منصوب و منصوص آسمانی او همه به وراثت رسید و بهترین دلیل روشن این حقیقت اسامی و القاب و كنی پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه معصومین است كه نماینده این غرائز طبیعی است - و مجموعه آنها را می توان به اخلاق فاضله تعبیر كرد.
اما حضرت امام جعفرصادق علیه السلام مثال بارز و نمونه كامل آن همه فضایل بوده است و آئینه سر تا پا نمای جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می باشد - و همان طور كه جدش خود را به عمل مخصوصا صداقت و امانت به جامعه عرب و جاهلیت معرفی كرد كه او را محمدامین و محمدصادق گفتند جعفر بن محمد را نیز همه صادق و امین و عالم و مربی لقب دادند و بدیهی است
[ صفحه 169]
هر بشری به عمل خودش معرفی می شود كه عمل ترجمان ذات و صفات است - لذا علمای عالم همه در تعریف شخصیت امام صادق علیه السلام گفته اند.
امام صادق علیه السلام دارای یك حیات علمی آمیخته به اخلاق و فضیلت بوده است كه با نیروی همان علم و اخلاق توانست این همه شاگردان مختلف السیره را جلب كند و همه آنها را به جاذبه مكارم اخلاق خویش به خضوع و خشوع درآورد و به آنها علم و دانش بیاموزد.
و به عقیده نگارنده بزرگترین معجزه امام صادق (ع) همین جلب و جذب روحیه مردم و تربیت و تعلیم نفوس است.
تا كسی در رشته آموزش و پرورش وارد نباشد نمی تواند این حقیقت را دریابد كه افتتاح یك مدرسه و جلب افراد و تعلیم آنها در یك محیطی مانند قرن دوم كه سابقه علم و فضیلت نداشته چقدر مشكل و طاقت فرسا است این اهمیت تربیتی او را باید در روش معاشرت خود جستجو كرد.
امام صادق علیه السلام دارای یك عزت و حشمت امامت بود كه سطوت او همه افراد بااستعداد و بالیاقت را جلب كرده و به كرنش آورد.